Sunday, June 16, 2019

‘संघारको समुदाय’

I don't want this exactly to blabber something that made our day stressed, but enough is enough. 


Its been 16 days I am home. As usual, we have neighbour, and you never know which part of other house conjoining yours. 


Unfortunately next to my bedroom has neighbours dishing area. Every morning at 5:30 the owner madam shouting, taunting, mocking the poor lady working for her as a maid (probably), for the less standard work, high pay, and lot more things that are not as per her expectation. She doesn't care about the disturbance created to conjoining neighbours. 


Another issue is her styles of preying, where she calling ka-ka-ka-ka to crows (maybe to feed them or just to disturb the neighbour, you never know).


Devotion for gods or your faith is someone's personal matter, I don't want to question on it. My father using to blow 'shankha' everyday upon completion of Puja by or around mid-day, when there is very less chance that the surrounding people got disturbed by the loud noise, we never experienced any complaint, however always concerned and advised old gentleman to consider it moderately.

For us, we don't hire people to work these personal issues of dishing, washing, and laundry. We do it our own, with the help of appliances and our own sharing method. I love doing dish, a man can do it better than women but considering water consumption we are very bad. My 15-year young son has a special interest in chopping veggies. 


We manage all with the help and grace of my madam sir, I consider her an idol of Durga Bhawani with eighteen hands ready to conclude anything, actually everything. 


We do have support, for cleaning, gardening and few heavy outdoor work, mostly twice or three times a week. We do hire carpenter, electrician, plumber, Masson as per required expertise.


Just want to say once as I feel, this particular woman is crap.


Rest in next, I need to go for some urgent work, actually, nature is calling, good day to all.


Sunday, May 26, 2019

"गजब छ'बाऽऽ"

मैले नबुझेको
कुरा धेरै होलान
कैफियत चलिरहदा
त्यै मध्ये एक
तराई भुभागलाई
बलात नामाकरण गरि
प्रदेशको नाम मधेस राख्ने।

मधेसी भनि कोटा
आरक्षण र सरकारी अनुदान
बिभेदको राजनीति भनि
मधेस अघि सार्ने।

तर
बाजार/सडकमा हिंडिरहदा
कसैले मधेसी भन्यो भने
मनमा ठेस लाग्ने ?
आत्मसम्मान होच्चिने?

भन्छौ नि हामी
मुंहमे राम राम
बगलिमे छुरी
माँग्नेलाई भिखारी
लुट्नेलाई शिकारी

"गजब छ'बाऽऽ"

Saturday, May 25, 2019

'लत्रिएका अंगहरु'

भारतीय राष्ट्रीय झण्डाका तिन रंगहरु केशरीया, सेतो (बिचमा चक्र) र
हरियोलाई नै आत्मसात गरि बिभिन्न भारतीय राजनीतिक दलहरुले आफ्नो झण्डाको रँग र स्वरुप राखेका छन । भाजपाको कमलको फुलमा केसरीया र पातमा हरियो रँग छ , काँग्रेस र समाजबादी आदीको दलिय झण्डाको बिचमा चर्खाको सट्टा आफ्नो चुनावचिन्ह राखेका छन ।

चुनावी अभियान अन्तर्ततका राष्ट्रबादी हुने/देखिने पार्टीका मिडियाको
छकरबाजी शुरु भए पछि भाजपाको परिचायक चिन्ह/शब्द/अंक लेख्दा भगवा/केसरिया जुन हिदुत्वलाई पनि इंगित गर्दछ रंग प्रयोग गरेका छन भने काँग्रेसका चिन्ह/शब्द/अंक लेख्दा हरियो प्रयोग गर्ने गरेका छन । हरियो रंग जुन बिशेषत: पाकिस्तानको झण्डाको रंग हो र मुस्लिम धर्मका परिचायक रंगका रुपमा पनि रहने गरेका छन ।

यो आशयमा जातिय, धार्मिक मुद्दाको टेको टेकेर एउटालाई राष्ट्रबादी र
अर्कोलाई अराष्ट्रबादीहरुको गठबन्धन भनेर चित्रण गरेका च्यानलबालाहरु पत्रकारिता जगतमा नाम चलेका अनुहारहरु हुन ।

हाम्रो नेपालमा गोरखापत्रको स्थिती अज्ञात रहदा बाँकीका राष्ट्रीय प्रिंट
मिडिया वा बेवपोर्टलहरु 'अलमस्ट अल' कुनै न कुनै संस्था, दल वा संगठनको अनुदानमा चल्ने गरेको कुरा लुकेको छैन । निष्पक्ष भनिने चौथो अंगमा यसरी 'डिप्लोमेसीको' लंगोटी लगाई दिए, तर पनि यि १४ भाई कच्छामा छमछम नाच्न पछि पर्दैनन् ।

बिगतका एक दशकमा भएका केहि छिटफुट निर्णय बाहेक बाँकी धेरैजसो निर्णयहरु विवादास्पद, अबैधानीक, मनमौजी, दलपरस्तका आक्षेप लाग्ने गरेका छन । सर्बोच्च पनि प्रधानमन्त्रीको कार्यालय सँगै सारिनु पर्ने कुरा पनि बेला बेला नउठेको हैन ।

संघियताको अनाबरण संगै नयाँ बनाउनु पर्ने, ल्याउनु पर्ने, कार्यान्वयन
गराईनु पर्ने अनेक अध्यादेश, नियमाबली दलिय खिंचातानी वा 'डिप्लोमेटीक' प्रेसरले शुन्य प्रगतीमा छन । सांसद लस्कर लिएर कुनपूजा उद्घाट्नमा ब्यस्त छन । सुशाषन, विकास, उप्लब्धी भन्ने शब्दहरु नै प्रयोग नहुने अबस्थामा पुगेर लुप्त होला भन्ने डर हुन लागि सक्यो ।

न्यायपालिका, कार्यपालीका, ब्यबस्थापीका र सूचना-संचार - अब्यबस्था,
दिशाभ्रम वा कुनै अनौपचारिक पतनमा एक अर्कालाई चेकमेट गर्ने करेक्सन गर्ने र जनतालाई सुशासन दिने संस्थाहरु केहि संगठनात्मक लोभका अस्तब्यस्ततामा एकलौटी बनाइएका छन ।

उदाहरणको लागि 'दुधको साक्षी बिरालो' भने झै कुनै न कुनै रुपमा कतै
भ्रष्टाचारका मुद्दा खेपेकाहरु नै अख्तियार अनुसंधान बिभागमा रहेका छन । र यस्को कुनै उपाय छैन । जो जो नाली सफा गर्न भित्र पसे भेन्पायर किराले चिलेर त्यो भन्दा ठुलो रक्तपिपाशु बिनाशक भेम्पायर बनेर निस्के ।

वातावरणिय प्रभावको प्रचण्डताको ख्याल नराखी, यसरी नै चलिरहने हो भने संसारमा बाघ भन्दा पहिले मानव लुप्त हुने अबश्था नआउला भन्न सक्ने स्थिती छैन ।
ईती ॥

Tuesday, May 07, 2019

#जयभोलेनाथ

बुद्ध भुमीमा
जगजगी छ राक्षसहरुको
फेरि एक पल्ट
पापी संहारक
धर्मका संरक्षक
रुद्रले अवतार लिने
काल आयो
भैरवले अवतरण गर्ने
बेला भयो
दिव्याय देवाय
दिगम्बराय
पशुपतीनाथले
हामी सबैको रक्षा गरून
ॐ तत्सत् ॥

२४|०१|२०७६

Thursday, January 03, 2019

अनउत्प्रेरक आख्यान - "नथिया"

आख्यानहरु जुनसुकै भाषा र बिषयमा भए पनि पुस्तकको रुपमा बाजारमा आई सके पछि त्यो एउटा अभिलेख हुन जान्छ । हामीले पचास / सयबर्ष अघि लेखिएका बिभिन्न लेखकका किताब पढिकन त्यो बेलाको समाजको आकलन गरेका हुन्छौ, त्यो बेलाको रहनसहन बुझ्ने सानो मद्दत पाएका हुन्छौ । चलनचल्तीका भाषामा प्रयोग हुने अँग्रेजी लगायतका अन्य भाषिक शब्दहरु भन्दा पनि त्यसको उचित उच्चारण र शब्दार्थका आफ्नै भाषाको प्रयोग गरि आगुम पुस्तालाई आख्यानको रुपमा एउटा शब्दकोश पनि उपहारमा दिइ रहेका हुन्छौ । हाम्रो मौलिक शब्दहरु
आगुम अनेकौ दशक वा शताब्दी सम्म सँगाल्न एक प्रकारले सहयोग गरिरहेका हुन्छौ । तर अचेलका नाम चलेका लेखकहरुमा समेत त्यो चेत छैन, पाईदैन । यस किताबमा पनि पाईएन ।

कथामा राम्रो पकड भएता पनि स्थानिय भाषाको अत्यधिक प्रयोगले पढन/बुझ्न असजिलो । फ्रेञ्च, स्पेनिस मुल किताबका अँग्रेजी संस्करणमा पनि कथाको औपचारिकताको लागि फ्रेञ्च, स्पेनिसका वाक्यहरु लेखिए पनि हालको पाठकहरुको लागि बुझ्ने गरि अनुवाद गरिएको हुन्छ । त्यो चेत लेखक / प्रकाशकमा पाईएन 

संभवत: हाम्रो उमेर ढल्किएर हामी नया जमानाका बोलचालमा समायोजन हुन नसकेको कारण पनि हुन सक्छ । हाम्रो बुझाईमा हामी जुन शब्द/भाषा घरमा आमा बुवा, दिदी बहिनी, दाई भाई, छोरा छोरी वा इष्टमित्रको अगाडी ढुक्कले बोल्न लाज मान्छौ त्यो शब्द लेखकले कथा बिष्लेशन वा बिबेचना गर्दा प्रयोग गरिदा अवास्तविक देखिन्छ । पात्रको संवादमा आबश्यकता अनुसारका कडा शब्द पनि पाठकले पचाउछन तर बक्ताले त्यही भाषा प्रयोग गर्दा आफ्नो स्तर तल गई रहेको हुन्छ । पाठकले लेखकलाई सम्मान गर्ने दृष्टीकोणमा ह्रास आईरहेको
हुन्छ । बुनेका कथा उध्रिदै जान्छ, कथाका परिकल्पना निराधार हुन जान्छ ।

अन्तिममा लेखकले दिएको पुर्वजका संबद्ध संदर्भ भ्रामक र अविश्वास्य
जगाउने खालका छन, उल्लेख गरिएको कालहरुमा पनि कुनै समानता छैन । किताब छपाएर लाखौ प्रती बेच्ने, किने पछि पाठकले पढने नयाँ कुरा होइन । अचेलका प्रकाशकले गर्ने गर्जनात्मक बिज्ञापणले हामी जस्तो पाठक रनभुल्ल पर्न स्वाभाविक हुन जान्छ । तर पढीसके पछि मैले कसैलाई अनुशंसा गर्न आबश्यक ठानिन र हाम्रो संचलयमा प्रेमपुर्वक संग्रह गरेर राखिन भने यस्तो पुस्तकको केहि औचित्य हुंदैन । प्रकाशन भएको नभएको कुनै मतलब हुदैन । मैले यो पुस्तक किनेर खेर फालेको पैसा र पढेर खेर फालेको समय अरुको लागि सुभिता हुन पुगेको खण्डमा मैले लेखेको तिन सय पचास शब्दको टिप्पणी यो पुस्तक जस्तै खेर जाँदैन ।

उनमा प्रसस्त संभावना र उनका संसर्गमा अपार क्षमता भएको आभाष चैं पक्कै हुन्छ ।

लेखिकामा साधुबाद, आगुम राम्रो लेखुन ।

जय होस ॥